Стоев под сводот од влезот на параклисот во Kariye џамија. Ја гледав таа монументалност од архитектура и бев маѓепсана од фреските во вид на мозаици, кои беа така живи, чиниш сега ќе излезат ликовите од нив и библиските сцени ќе се престорат во реалност. Во еден таков момент на наплив од емоции сложив еден SmS:
Ние сме се уште
поклоници на убавината
изведена од облиците
извадени од градината
на тајностите на животот.
За жал тој SmS не стигна никогаш до својот корисник бидејќи погрешно сум го запишала бројот. Ама остана во мојот inbox и сега го постирам овдека. Зошто, незапишано-неслучено.
p.s. за оние најупорните, фрескоживописот и архитектурата на параклисот личи на сликарството во една наша многу позната црква од Византискиот период.
