Од вчера во Македонија се случува традиционалната манифестација “Европски денови на културно наследство” (1,2) која беше отворена во Музејот на Македонија со изложба на фотографии. Притоа треба да се спомене дека влезот во сите музеи додека траат овие денови, за сите заинтересирани ќе биде бесплатен.
Секоја година од август до ноември во Европа се оддржуваат Денови на културата. Се работи за годишна манифестација пропратена со голем број на културни настани кои на посетителите освен перформанси, изложби, претстави и сл., им овозможува и посета на згради, споменици и локалитети, кои во нормални услови не се достапни за публиката.
European Heritage Days започната во 1994 год. е само надоврзување на Англиските Heritage Open Days. Во себе има инкорпорирано 48 членки, од кои последната е (сега ex) Србија и Црна Гора. Имав шанса токму во ова време пред две години да бидам во Белград, и можам да кажам дека Србите сериозно си ја сватија работата околу својата ,,Културна баштина“.
Секој би рекол дека треба да се искористат овие Европски денови на културата за сопствена самопромоција, бидејќи тоа е начин да го споделиме и да му покажеме на светот она што го имаме. Но зошто тоа мора секогаш да бидам јас која ќе каже дека не може да постои оваков тип на манифестација која е ,,традиционална”, a нема свој идентитет на интернет во форма на URL, нема мејл, ниту личност на која можете да и се обратите барем за програмата.
Дали некој во оваа држава мисли можеби дека сме ние ,,слепи” патници за Европа, недостојни да се ставиме на дигиталната културна мапа на светот? Дека сме дрво без корења? Немаме свој сон, свој дом?
Вистинскиот клуч за старите култури го носиме во себе. Треба да го дадеме како сведоштво, за да остави печат на времето. Нашето културно богатство е како прекрасна приказна која треба да биде раскажана секому. И на сите тие стории треба веќе еднашка да се навикнеме како на своја облека. Да бидат присутни секаде, а најмногу во виртуелниот свет, пред вистински да не сомеле машинeријата за реименување на индентитети.
