Тебе посебно не мора да ти објаснувам дали знаеш што спаѓа во нематеријално културно наследство. Меѓутоа постои еден недопирлив дел од тоа наследство кое го генерира она допирливото и низ чија иницијација се постигнува нивна сублимација. Релацијата помеѓу недопирливото и опипливото културно наследство е нераздвојна. Вистинското депо за едно наследство всушност е човечкиот мозок, а телото е само инструмент со кое тоа стапува на сила и се материјализира. Кога сме веќе кај телото, како посебна тема на мој интерес во овој контекст е: ,,Човечкото тело низ историјата како културно наследство“. Но не во смисол на мумиите, китењето и тетоважите и сл., туку како процес на инкорпорирање на нематеријалното (умот) во материјалното (телото).
Не можеме да го избегнеме невидливото наследство кое е вткаено во она видливото. Прашање е дали ќе го препознаеме?
