“Карактерни приказни”

Постои една приказна сврзана за големиот склуптор Микеланџело. Кога тој се спремал да го исклеса големиот ,,Давид”, многу време поминал барајќи мермер кој му одговара. Тој бил свесен дека квалитетите на сировиот материјал ќе ја одредат однапред убавината на неговото дело. Кога го запрашале зошто го прави тоа, одговорил: ,,Знам дека можам да го сменам обликот на каменот, но не можам и неговиот состав”. Затоа секое од неговите дела е ремек-дело и е единствено. Но и да сакал, веројатно дека нема да можел да најде две идентични парчиња на мермер. Дури и да сечел блокови во ист каменолом, пак не би биле еднакви. Слични, можеби да, но не и исти. Така е и со луѓето. Сите ние сме слични, но не и идентични. Она што е вредно се наоѓа одвнатре. Закопано под сите обвивки и маски и чека да биде откриено.

Од каде да започнaм? Колкумина од вас го имаат комплексот на Микеланџело? Колку пати ви се случило да гледате на другите луѓе како на сиров материјал спремен за обработка со помош на вашите вешти раце? Колку пати сте помислиле дека можете да преобликувате и смените некоја личност, само ако таа би ги слушала вашите мудри совети? Кога би постоела можност, јас би била прва која би почнала да ги преобликува луѓето.

Денеска со модерните техники можат да се репродуцираат верни копии на познатите уметници, па така можете било каде, во секое време и во секоја подобро снабдена антикварница да најдете неброени фигури од ,,Давид”, репродукции на познати слики и копии од Клеопатра. Имитации има многу, но оригиналот – е еден. Така е и со нашата личност и нејзините вредности. Секој од нас е единствен и за тоа можеме да му заблагодариме на универзумот. Или на мама и на тато. Whatever. Зошто да не би било така, и ние нема да сме постоеле. Без обзир на тоа какви сме, ќе се сложите дека од секој карактер можеме по нешто и да научиме. Дури и глупавиот има своја прикаска.