Манастирот Рај(чица) и црквата Св Ѓорѓи Победоносец

Пред некое време имав можност да го посетам Манастирот Рајчица, во истоименото село. Се наоѓа на отприлика 15 км од Св. Јован Бигорски, пред влезот на градот Дебар, буквално на самиот пат. Го поминувате прекрасното Дебарско Езеро и во моментот кога од вашата десна страна ќе ја видите таблата с. Рајчица, од левата страна веќе се наѕира еден дел од новото обѕидување на манастирот.

Во самиот манастир може да се влезе преку две места. Низ големата двокрилна дрвена врата замандалена со тешки железни опкови, и малку подолу, вдолж уличето, низ малата врата која ве води директно во црквата. Бидејќи веќе бевме најавени, во дворот не пречека Сестра Анастасија. Тоа е една од двете монахињи, која со уште четири сестри искушенички се грижи за местото. Ме воодушеви нејзината стрпливост да одговара на нашите прашања, стоејќи на безмилосното сонце кое во тој момент верувам го имаше поминато четириесеттиот степен.

Оваа црква била и се уште служи како економски додаток на “Св. Јован Бигорски”. Се сметало дека ако во Бигорски битисуваат монаси, тогаш Рајчица била доделена во неа да бидат монахињите. За оние кои не знаат или не слушнале до сега, се работи за манастир во чии рамки се наоѓа црквата “Св. Ѓорѓи Победоносец” која датира од 19 век, иако несомнено (според писанијата) на тоа место и претходно постоела црква. Зошто луѓето кога едно место ќе го означат за свето, тоа е ,,вакавско” од вајкада. Фреско-живописот е изработен од познатите македонски зографи на 19 век, Данаил монах и уште пославниот негов ученик, Дичо Зограф.

Подзаборавен од времето, а по заслуга на отец Партениј кој го има возобновено монашкиот живот во Јован Бигорски, во 1999 година овој манастир го започнува процесот на заживување. По кажувањето на сестра Анастасија кога тие почнале да пристигнуваат од 2001 година натаму, на почеток селото имало само четири фамилии. Денеска покрај поголемата бројност на жителите, селото има и жив манастир.

Секој ден редовно држиме по три служби. На нив доаѓаат не само жители од селото туку и луѓе со разни вероисповести, вклучувајќи и многу муслимани. За поголема популарност многу ни помогна и репортажата која минатата година одеше на јаху.

Сестрите покрај тоа што се образовани и говорат по неколку светски јазици, исто така користат и интернет. Не се лишени од ништо. Имаат дури и мала градина во манастирот за која е задолжена една од нив, а се спонзорираат најмногу со тоа што изработуваат митри. Ете на пример се фалат, минатата година Патријархот Вартоломеј, својата митра ја купил од кај нив.

Ако ја следевте минатата година Репортажата на Јаху (Yahoo) со Паско Кузман (која за жал е тргната од нивниот сајт) верувам дека ќе се сетите на една слика на која беше прикажана ,,Рака” во горниот дел изработена од филигран и посребрена, а во долниот дел позлатена. Во нејзината средина се наоѓа сместен мал дел од моштите на Св Ѓорѓи Победоносец, светител од 4 век. По барање на отец Партениј за да се заштитат моштите, во 2004 година е направена специјална нарачка во вид на рака-опков, изработена од најпознатите изработувачи на филигран во Солун.

Ја замоливме сестра Анастасија дали е можно да ги видиме моштите. Таа замина во олтарниот простор (каде според христијанската религија жени не влегуваат) и извади еден плашт со боја на пурпур во кој е сместен овој реликт. Во моментот кога ја извади раката во која се наоѓаат моштите на Св. Ѓорѓи мене ми дојде некако убаво на душата. Дури и очите ми се насолзија. Немам просто зборови да ви го опишам тој примамлив мирис кој се шири од моштите, кои црквата ја исполнија со една сладуњава арома. Монахињата се прекрсти, се наведна, се поклони пред раката. Се помоли, но не ја бакна. Истото го сторивме и сите ние. Сестра Анастасија вели:

Манстирот Рајчица и покрај тоа што беше пеколно топол ден, плени со својата спокојност. Како животот во него да си има свој ритам и живее според некој нему познат внатрешен биолошки часовник. Чистиот воздух, прекрасната околина и особено глетката кон Дебарското езеро само го надополнува впечатокот дека не залудно овој простор луѓето го нарекле Рај(чица). Место во кое човек вреди да се врати по илјада пати, за секогаш да открие уште нешто ново. Да го пронајде својот сoпствен ,,Рај”.

Постојат многу работи кои не ги напишав во текстот, за да остане по некоја реч за следнате прилики. Но и на вам драги читатели да ви даде повод самите да го посетите и да го доживеете овој манастир онака, како што вие најубаво умеете.

p.s. За поголем дел од фотографиите и благодарам на Гордана Јанакиевска, администратор на порталот Крале Марко. Останатите се позајмени од Македонската Википедија и од Photographers Direct. Последната слика е разгледница која ја купив од самиот манастир.

Корисни линкови:

– Рајчица
– Струга-Дебар-Скопје
– Свети Ѓорѓи Победоносец
– Манастир “СВ. Ѓорѓи Победоносец” во село Рајчица , Дебарско
– Манастир св.Георгиј Победоносец, с.Рајчица-Дебар

Овој текст е репринт и своевремено беше поставен на Кајмак.от од страна на корисникот волан. За статијата можеше да се гласа тука. Му благодарам на Ванчо Орданоски кој покрај многу други, ми го спаси и овој текст од претходната платформа на која блогирав.